(na razie przepisane ze strony, ale potem będzie własna recenzja)
Przede wszystkim wampiry są bardzo ludzkie. Różnią się sposobem odżywiania (choć najczęściej korzystają z krwi w medycznych pakietach, a normalne jedzenie i picie wydaje się być całkiem powszechne), mają egzotyczne umiejętności, źle reagują na srebro i nie starzeją się – na tym wydają się kończyć cechy szczególne. Oczywiście wampir wampirowi nierówny. Moce i umiejętności są bardzo zróżnicowane. Choć nie jest to powiedziane wyraźnie, istnieje zasada „pokoleń”, według której im dalej od założyciela klanu, tym słabsze moce potomka. Wiek wampira również ma tu duże znaczenie – stuletni Jirou jest uważany za „starą krew” i potrafi zdecydowanie więcej niż młode wampiry, ale nawet nie myśli o konfrontacji z antycznym wręcz Zelmanem. Na koniec założenie, które napędza fabułę – zwykłe ugryzienie wampira nie czyni właściwie szkody człowiekowi. Żeby kogoś przemienić, wampir musi napoić go swoją krwią. Chyba, że jest Dzieckiem Kawloon – wtedy każdy ugryziony, człowiek lub wampir, sam staje się Kawloon i może być przez swojego „rodzica” kontrolowany jak marionetka.

Zapisy tutaj: